Mag het alstublieft een piepje minder?

Wat hebben fabrikanten van elektronische apparatuur toch met piepgeluidjes? En dan heb ik het niet eens over de mobiele telefoons die bij ons thuis melding maken van elke van de pakweg tweeduizend WhatsApp-berichtjes die de kinderen samen dagelijks ontvangen. Na het dreigement om hun apparaten te hacken en vervolgens te infecteren met 2000 covers van The Beatles' Yesterday was dat probleem namelijk heel snel opgelost.

Nee, wat ik bedoel zijn alle overige apparaten die er lustig op los piepen. Koning Piepert bij ons heet Samsung; en daar hebben we nogal wat apparaten van. De wasdroger aanzetten? Pieperdepiep! De wasmachine? Pieppieppiep pieperdepiep! Sterker nog, als de was is gedaan, krijgen we een gepiepte versie van het Andante voor fluit en orkest in C majeur, KV 315 van Wolfgang Amadeus Mozart voorgeschoteld.

Het toppunt is de Samsung tv. Die piept overal om. Ben je aan het zappen: piep NPO1, piep NPO2, piep NPO3, piep RTL4, piep... Geluid harder: piep piep piep, geluid zachter: piep piep piep. Het merkwaardige is dat het volume van de piepjes ongewijzigd blijft. Volkomen nutteloos gepiep.
Je kan er wel van afkomen. Na 43 piepjes door het menu kom je bij de optie om het uit te schakelen. Hoe ik dat aantal zo precies weet? Omdat de televisie van tijd tot tijd gereset moet worden als Netflix het weer eens niet doet (zie ook de vorige column) en na de reset zijn ook de piepjes weer terug. En na al die keren resetten, ga je vanzelf ook eens een keer meetellen; gewoon omdat je op zo'n moment toch niets beters te doen hebt.

Door al dat gepiep in huis vallen de enkele piepjes die wel relevant zijn al lang niet meer op. Zoals het bescheiden piepje van de timer op de oven, die door het gehele gezin met regelmaat volledig wordt genegeerd. Dit dan weer tot volle tevredenheid van de pizzakoerier.

Buitenhuis wordt er ook druk op los gepiept. Sinds kort hebben we een Toyota en die weet ook van piepen. Piepte de oude Citroën alleen als je de portier opende terwijl de motor uit en de lampen nog aan stonden, Toyota piept altìjd als je uit wil stappen. De pieper gaat helemaal los als je de Toyota in z'n achteruit zet. Bijna dertig jaar lang zonder enig probleem achteruit gereden, maar in de eerste week na aanschaf heb ik de gehele plastic achterbumper aan gort gereden, door pure piepstress.

Zijn het alleen Aziatische fabrikanten die een fascinatie hebben voor piepjes? Nee helaas, Europese kunnen er ook wat van. Sterker nog, er zijn cultuurverschillen in de piepjes te ontdekken. Zo piept de TomTom op geheel Nederlandse wijze, namelijk helemaal nergens om. Dan verschijnt er tegelijkertijd ook een grote blauwe uitroepteken met dito driehoek op het scherm. In het begin was het hele gezin dan nog vol aandacht op de weg: welke dreiging staat ons te wachten? Nooit ook maar iets kunnen ontdekken. Of TomTom piept dat er een flitser aan komt, zodat de snelheidsduivels hun voet van de gaspedaal kunnen halen; heerlijke anarchie op z'n Hollands.

Onze vaatwasmachine van Siemens piept op z'n Duits: AUFMACHEN!!! JETZT!!! Je moet het niet in je hoofd halen om in je luie stoel te blijven zitten als de vaat klaar is. De klep moet en zal worden geopend. Onverzettelijk gaat de tiran door met piepen, hij geeft niet op. We hebben ooit eens geprobeerd weerstand te bieden, maar na twee uur waren we gebroken en hebben we ons overgegeven. Siemens piept ook nog eens kei en keihard. 's Avonds vlak voor het slapen gaan de vaat aanzetten, is geen optie meer. Nu programmeren we hem zodanig dat die rond zeven uur 's ochtends klaar is. Op die manier fungeert de vaatwasser meteen als wekker voor het hele gezin. Dat is dan wel weer handig.

De Huisnerd

“We zijn allemaal een beetje een nerd geworden”, was de trotse boodschap die verkondigd werd op een internationaal ICT-congres dat ik een tijdje geleden bezocht. De zaal vol CIO’s knikte tevreden; trots waren ze, dit is wat zij als ict-ers de afgelopen paar decennia toch maar hadden bereikt. Iedereen is  tegenwoordig digitaal bezig. Maar eigenlijk klinkt de boodschap toch vooral als die van een verkoper van tweedehands auto's, die tevreden constateert dat de kopers van zijn gammele barrels zulke goede monteurs zijn geworden.

Gelijk heeft de spreker wel, we zijn allemaal een beetje een nerd. Sterker nog, ik ben de huisnerd geworden: Als vader van een vijfkoppig gezin, ben ik de aangewezen persoon om de digitale problemen thuis op te lossen. Want pa heeft tenslotte beroepsmatig wat met internet gedaan, dus die heeft er verstand van. Kortom ik ben, zeg maar, de afdeling ICT van het gezin.

En daar gaat zo langzamerhand aardig wat tijd in zitten, want door de instabiele staat van onze digitale wereld moet er nogal eens een probleempje hier en daar worden opgelost. Om een voorbeeld te geven: Van de ene op de andere dag lukt het niet meer om in te loggen op Netflix. Het eerste waar je tegenaan loopt bij het zoeken naar een oplossing, is het vinden van de oorzaak van het probleem. De website van Netflix biedt geen uitkomst. Dan maar glasvezelprovider Fiber proberen; zonder resultaat. Misschien de firewall van de Sitecom wifi-router? Ook niet. Om een lang verhaal kort te houden, het probleem zat ‘m in de smarttelevisie van Samsung. Zes uur, verdeeld over twee dagen, heeft het uiteindelijk geduurd voordat we weer konden inloggen op Netflix; inclusief het compleet opnieuw instellen van de televisie nadat deze gereset moest worden. Een extreem voorbeeld? Nee. Ik heb het de laatste maanden bijgehouden: Wekelijks ben ik vier tot vijf uur kwijt aan het oplossen van problemen met laptops, pc’s, game consoles, tablets, mobiele telefoons, apps, websites, updates, digitale diensten en wat er allemaal nog meer digitaal is.

Ik zit dus ongevraagd opgezadeld met een extra deeltijdbaan; die van huisnerd dus. Een baan die alleen maar bestaat door het onvermogen van de ict-industrie om stabiel werkende diensten en producten te leveren. Een baan die ik niet heb gewild en erger nog: een onbetaalde baan! Ik ben de gratis werknemer van de Microsofts, Samsungs, Apples en Googles van deze wereld die op microniveau hun problemen moet oplossen.

Eigenlijk wil ik gewoon betaald worden voor de diensten die ik aan de ict-industrie lever. Het lastige is alleen, wie stuur ik een factuur? Zoals ik al in bovengenoemd voorbeeld aangaf, er gaat al veel tijd zitten in het uitzoeken van de oorzaak van een probleem. En de bedrijven factureren die deze ene keer niet de veroorzaker zijn, is lastig. Laat staan dat mijn factuurtjes betaald gaan worden.

Ik heb daarvoor een eenvoudige, maar uitermate effectieve oplossing voor gevonden. In plaats van te betalen om te bellen met de diverse klantenservices, wil ik voortaan zelf betaald worden als ik bel. Moet vrij makkelijk uitvoerbaar zijn. Op basis van mijn leeftijd en werkervaring zou een uurtarief van € 120 niet onredelijk zijn, dus omgerekend zou er twee euro per minuut op mijn rekening moeten worden bijgeschreven als ik met elk willekeurige klantenservice bel. Het belangrijkste bijkomende voordeel, naast de inkomsten, is dat naar mijn idee het niveau van de digitale dienstverlening wel eens als een raket omhoog kan gaan schieten. Want de lokale gratis werknemers van de ict-industrie zijn opeens heel erg duur geworden. En voor je het weet, is bellen helemaal niet meer nodig en werkt alles gewoon zoals je als betalende consument mag verwachten.

Ik weet het, erg realistisch is het niet. Maar ook een huisnerd mag graag dromen.